Kiedy oklaski milkną

Oklaski milkną, słychać jeszcze szmer na sali… czasem jakieś pokasływanie, dźwięk numerka z szatni, który upada na podłogę. Powoli, powoli zapada cisza… czuć ogromnie oczekiwanie. Słyszę bicie swojego serca, czuję, że ręce pocą mi się trochę. Wygładzam fałdy mojej sukni, chusteczką powoli i dokładnie wycieram klawiaturę, opuszczam ręce na kolana. Oddycham powoli, zamykam oczy… koncentruję moje myśli niczym światło lasera. Kładę ręce na klawiaturze i czuję jej przyjemny chłód i przyjemną chropowatość… Przywołuję w głowie i ciele dźwięki oraz emocje… mam je w sobie… stają się one coraz bardziej wyraźne, coraz mocniejsze… Moje palce i dłonie same układają się aby wydobyć pierwsze dźwięki z fortepianu… Ufam sobie, przecież tyle pracy włożyłam w przygotowanie się do tego występu…robię głęboki powolny wydech i wdech… wydech i wdech…

…. I wtedy pojawiają się pierwsze dźwięki, płyną ze mnie, przeze mnie, przez moje palce…. W tym momencie wszystkie moje wątpliwości znikają, jak za dotknięciem czarodziejskiej różdżki… jesteśmy razem z muzyką i publicznością.  Ufam sobie, muzyka płynie…

To jeden z setek występów, które mam za sobą w moim „poprzednim życiu” jako pianistka. Dziś po blisko 20- latach w biznesie, nadal czerpię z tych doświadczeń. Wystąpienia publiczne, prezentacje, warsztaty, spotkania z ludźmi…Kiedy mam tremę, wracam do tamtych odczuć, kiedy na Sali zapada cisza i mam wydobyć pierwszy dźwięk w fortepianu.   To działa!

Ale co konkretnie czerpię?  Z A U F A N I E do siebie. Czyli wiara w swoją wiedzę, doświadczenie, przygotowanie i szczęście.  Moje Kotwice.

Wiele pisze się o budowaniu zaufania z Klientami, w zespołach, z pracownikami. Bez zaufania nie ma prawdziwej i twórczej współpracy. Bez zaufania nie ma zaangażowania.

Jeśli chcesz, cieszyć się zaufaniem innych to najpierw  ufaj  sobie, wierz w swoje możliwości i przygotowanie. Bo jeśli Ty sobie nie ufasz, to dlaczego inni mieliby to zrobić?

Jakie są Twoje kotwice w trudnych dla Ciebie chwilach?